
Als de ander maar blij is, dan ben ik het ook. Een patroon wat er van jongs af aan al bij mij in zit. Toen ik moeder werd hield ik dit niet meer vol. Ik was zo gefocust op mijn eerste zoon dat ik uitgeput raakte. Natuurlijk begreep ik dat ik goed voor mezelf moest zorgen. Maar iedere keer dat ik dit deed, voelde het alsof ik mijn kind, partner, werk, familie, etc. te kort deed. En dat gaf spanning. Een therapeut leerde mij het patroon te herkennen, te begrijpen en gek genoeg: te waarderen. Pas toen kon ik steeds vaker kiezen voor wat goed is voor mij, zonder schuldgevoel, onrust of spanning.